جوانی نعمتی بی بدیل در طول حیات انسان و دارای اهمیت و حساسیت فراوانی است که از دست دادن آن، مایه خسرانی غیرقابل جبران خواهد گشت.
برای بهره برداری هرچه بهتر از جوانی و حفظ آن از انحراف و تباهی، نیازفراوان بر آگاهی داریم؛ ولی آیا صرف آگاهی از ویژگی های جوان می توان در مسیر تربیت صحیح قدم گذاشت؟
آیا تنها با پرورش خصایص و شناخت زمینه های آن جوان می تواند به کمال برسد؟
آیا شناخت آفات و آسیب های جوانی لازم نیست؟
به طور کلی هر نعمت الهیبه نوعی عرصه آزمایش افراد است. برای استفاده صحیح از نعم الهی و موفقیت در آزمایش خداوندی، شناخت آفات هر نعمت و زدودن آن لازم است.
مسلماً «جوانی» که از موهبت های بزرگ الهی برخوردار است از این قانون، مستثنا نیست.
جوانی به خاطر گران قدر بودن ومهم بودن آن، آفات و آسیب های زیادی را هم در بر دارد.[1]
جوان در عصر شگفتن و رشدسریع غرایز و احساسات قرار دارد، آفات و آسیب های جوانی از این ناحیه است.
اگر جوان آسیب ها را بشناسد و سعی در از بین بردن آنها بکند غرایز و عواطف مسیر صحیح خود راطی می کند
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها :